Vroeger verslond ik de boeken voor paardenmeisjes. Bianca en manege het zilveren paard en nog zoveel andere boeken waar ik de naam niet meer van ken. Een paardenmeisje was ik niet echt, maar de verhalen – spannend en lekker romantisch – verslond ik!
Gisteren ging eindelijk een lang gekoesterde wens van mij in vervulling. Nou ja… Dat is ietwat overdreven, maar over de Voralpsee had ik al zoveel gehoord. Iedereen zei dat we daar echt eens heen moesten gaan. Helaas zijn er zoveel plekken hier in het mooie Zwitserland waar we zeker een keer heen moeten gaan, dus moest de Voralpsee steeds maar weer wachten. Gisteren, met Hemelvaart, was het dan toch eindelijk zover en gingen we de berg op!
Als fotograaf kom je heel dicht bij de mensen. Je bent vaak getuige van bijzondere momenten en emoties. Ik vind het heel speciaal als mensen mij vragen om deze emotionele en bijzondere gelegenheden te fotograferen. Zo ook afgelopen weekend.
Vorige week reed ik met de trein de stad uit en vandaag pas zet ik de foto’s van Berlijn zelf online. Wat gaat de tijd hard. Ik heb nog steeds het gevoel dat het pas een dag geleden was dat ik in de stad rondzwierf en honderduit kon kletsen met mijn nieuwe vriendinnen. Maar het is een week geleden. De tijd gaat hard, maar deze bijzondere herinnering neemt niemand me meer af!
Gisteren had Eva haar ‘halfjaar-dag’. Geen idee of dat zo heet, maar ze was dus gisteren exact 6,5 jaar oud. Niet zo heel belangrijk, ware het niet dat het in mijn timehop naar boven kwam van vorig jaar (toen ontdekte ik het geloof ik). Die Timehop was zo leuk en voor mij een reden om ook gisteren weer een foto van Eva te maken.
Een fotograaf zonder fatsoenlijke camera? Dat kan natuurlijk niet. Toen vorige week mijn camera dan ook kapot ging, besloten we al snel dat er een nieuwe moest komen. Gelukkig was het de maand van de bonus, dus kon het gelukkig ook! Het werd de opvolger van mijn 70D, een 80D. Een camera dat voor mij werkt en wat heb je dan nog meer nodig?
Nadat gisteren de website echt ontplofte qua bezoekersaantallen, vandaag maar een rustige blog met wat we gisteren ook deden 🙂 We hebben een klein feestweekend, want dat hebben we na de stress wel verdiend dacht ik zo. Dus maakte ik op zaterdag heerlijke appelkruimeltaart met room en gingen we gisteren naar de dierentuin Walterzoo. Liza miste alleen de giraffen, de olifanten, de neushoorns en de leeuwen. Al komen deze laatste binnenkort wel naar de dierentuin. Het is dat we echt zin hadden in de dierentuin, maar eigenlijk is het veel te duur voor wat je krijgt. Apen, zebra’s en een tijger… Gelukkig hadden we wel een leuke dag en daar gaat het om!
Op een koude en druilerige zondagmorgen vertrokken Eva en ik naar Schloss Blatten. Een pas gerestaureerde ruïne hier in een dorpje verderop. Eva zou als stoere kasteelvrouwe haar kasteel beschermen tegen draken en ander gespuis. Daarvoor trok ze een mooie rok aan en nam mee: haar magische zwaard. Een meisje met een stoere kant, precies wat de webshop Sassafras Meisjesspeelgoed wil uitstralen!
We hebben precies een maand in de sneeuw gezeten hier in Zwitserland. Waar ik er vooraf enorm tegenaan aan het hikken was, bleek het in de praktijk vooral een hele fijne gezellige tijd met het ontdekken van veel nieuwe dingen. Zo gingen we echt sleetje rijden / rodelen en stond ik voor het eerst op sneeuwschoenen en ski’s! Eva ging iedere dag met de slee naar school en was iedere dag, door het met de slee naar huis toe glijden lekker bijtijds thuis. We kwamen goed uit met ieder 2 skibroeken en ski-jassen. Helaas kreeg ík mijn skibroeken pas binnen toen de sneeuw weer gesmolten was, maar ik zie dit jaar als een perfecte voorbereiding op volgend jaar! Het is nu mooi geweest, volgend jaar gaan we gewoon nog meer genieten!
Een van mijn favoriete plekken in het Rheintal is het Riet. Dit mooie plekje ligt vijf minuten rijden van ons vandaan en is een vrijwel onaangeroerd natuurgebied. Het wordt onderhouden door landschapsbeheer en er met de auto rijden is verboden.
Tijdens onze vakantie in Nederland mocht Eva van Floris haar eigen quad helm uitzoeken. Het is een Kindermotorhelm. Hiermee kwam een van haar wensen uit, want als ze dan zelf geen quad krijgt, dan is het meerijden met haar vader natuurlijk ook wel ontzettend stoer. Vooral met een stoere eigen helm.
Mello is inmiddels al 2 maanden dood. De tijd gaat snel, maar voor de kinderen is hij er nog bij als de dag van gisteren. Zo vertellen ze vaak uitgebreid was hij aan het doen is op de regenboog en houden ze hem levend met hun verhalen. Voor Eva en Liza was het belangrijk om een foto van hem in huis te hebben. We hebben foto’s genoeg van hem, maar die staan vrijwel allemaal op de computer of zitten een fotoboek. We hadden dus geen foto om naar te kijken en dat was wel nodig.